Iedere keer als je bij iemand anders ‘iets wil halen’. Zoals goedkeuring. Bevestiging. Een duimpje omhoog. Een like. Een compliment. Dan heb je terug te keren naar jezelf. Iedere keer weer.

Misschien herken je het volgende: je hebt een aanvaring met je partner, een collega of wie dan ook. Je voelt frustratie boven komen. Dat kan net zo goed boosheid, jaloezie of teleurstelling zijn. Waarschijnlijk is je eerste reactie je hoofd in.

Regelmatig hoor ik in sessies: ‘Ik dacht dat ik dit nu echt wel achter me gelaten had. Wanneer houd dit op?’ Soms kom je in hetzelfde stuk terecht en dat is oké. Zelf zit ik er op het moment middenin. Het is oud en komt in allerlei situaties boven.

Is jouw hoofd ook zo goed in je aansporen om keihard te werken? Het heel goed te doen. Geen fouten te maken. En vooral door te blijven gaan. Omdat even uitrusten echt niet kan.

Ieder jaar in de herfst en winter hoor ik: ‘Ik heb het echt zoooo nodig om naar de zon te gaan.’ Maar is dat echt zo? Waarom heb je de zon nodig?

De maan heeft iets magisch. Het cyclische karakter van deze krachtige dame sluit pérfect aan op onze natuur. Maan(d) in, maan(d) uit, dezelfde bewegingen die elkaar opvolgen. Waarin actie komt na rust, het mannelijke (doen en in de wereld zetten) het vrouwelijke (ontspannen en zachtheid) opvolgt.