Luisteren naar je innerlijke stem. Maakt dat dingen makkelijker of juist ingewikkelder? Wat nu als je je intuïtie echt heel serieus gaat nemen?
En daar ook naar gaat handelen? Je lichaam heeft een enorme oeroude wijsheid in zich. Alleen zijn we verleerd daar naar te luisteren. De laatste tien jaar heb ik met lichaamswerk verschillende lagen bij mezelf afgepeld. Daardoor voel ik steeds beter wat er in mijn lichaam gebeurt en neem ik de signalen van mijn lichaam heel serieus
En ja, soms maakt dat dingen makkelijker, en soms juist helemaal niet. Bijvoorbeeld als je met een keuze andere mensen teleurstelt of zelfs pijn doet. Zoals een jarenlange vriendschap beëindigen, omdat jij iedere keer leeg bent na contact met elkaar.
Of een beslissing nemen die je geliefde absoluut niet zou nemen.
Zo maakte ik een paar maanden terug een keuze waarmee mijn verkering het niet eens was. Ik had namelijk last van mijn borsten. Pijn die maar bleef. Aan beide kanten. De huisarts stelde een mammografie voor, maar ik wilde dat niet direct. Ik voelde dat ik eerst tijd en ruimte nodig had. Om te voelen. Maar ook om dingen uit te zoeken.
Symboliek van borsten
Toen ik dat de verkering vertelde, voelde ik non-verbaal hoe hij het er niet mee eens was. Want, is zijn overtuiging, als een dokter iets tegen je zegt, dan doe je dat. Die hebben er voor geleerd, dus die weten hoe het zit. Punt uit. Ik zei tegen hem: ‘Ik weet dat jij het niet met me eens bent, maar mijn keuze op dit moment is niet naar het ziekenhuis te gaan.’ In mijn ogen gebeuren dingen namelijk niet zomaar. Waarom heb ik op dit moment last van mijn borsten, vroeg ik mezelf af.
Zo had ik me al verdiept in de symboliek van borsten. Borsten staan voor voeding. Voor vrouwelijkheid, voor geven en ontvangen. Aha. Bij dat geef-stuk verloor ik mezelf regelmatig en gaf ik te veel aan anderen, met als gevolg: een lusteloos gevoel. En ontvangen? Hoe zit het eigenlijk met kunnen ontvangen in mijn leven? Ook een punt waar ik aandacht aan mag geven.
Bodylotion en rozenkwarts
Ik boorde ook de wijsheid van mijn lichaam aan. Het woord dat bovenkwam als ik contact maakte met mijn borsten was aandacht. Dus dat deed ik: aandacht geven aan mijn borsten. Met mijn favoriete bodylotion, door met mijn handen energie te geven en door een rozenkwarts erop te leggen.
Ik geloof in het op verschillende manieren aanfietsen, het bekijken van meerdere kanten: een holistische benadering. Zo ging ik naast mijn huisarts, ook naar mijn acupuncturist. Ze bekeek mijn tong, voelde mijn pols, prikte naalden en schreef kruiden voor.
Wat me opviel, was dat toen ik bij mijn huisarts zat en zij mij door wilde verwijzen, ik opeens heel angstig werd. Paniek kwam over me heen en ik dacht: zo snel mogelijk ga ik naar dat ziekenhuis. Maar toen ik thuis kwam voelde ik rust en ik besloot een kaart te trekken. Ik schudde de kaarten en zag dat ik er nog eentje op tafel had liggen. Ik stond op om die te pakken en – plop – opeens vielen alle kaarten uit mijn handen. Iedere kaart met de afbeelding naar de grond, behalve eentje die onder de kast schoot. Het was de kaart die je hierboven ziet, een vrouw vanaf de zijkant met zicht op haar borst. Ik was perplex. De boodschap was treffend en het voelde voor mij als een bevestiging van de weg die ik liep.
Thermografie
Ik ben geen voorstander van een mammografie. Sowieso vanwege het pletten van je borsten. Als er al iets zit, dan lijkt mij pletten niet de beste oplossing. En daarnaast komt er straling vrij en als dat niet hoeft, dan liever niet. Daarom onderzocht ik andere mogelijkheden, zoals een thermografie (met lichaamswarmte). Ik kwam erachter dat je dat preventief gebruikt, maar ja, ik had al klachten, en dat had dus geen zin in mijn geval.
Ondertussen had ik al een paar maanden pijn en begon ik me toch wel zorgen te maken. Tot ik op een ochtend wakker werd en ik wist: nu ga ik naar het ziekenhuis om een mammografie te maken. Zorgen maken, stress erom hebben, is slechter voor je gezondheid dan een beetje straling. Dus ging ik naar het ziekenhuis. Ze maakten een foto en ik kreeg een echo. De arts zag niets geks. Ik was blij en dankbaar. Vooral omdat ik naar mezelf ben blijven luisteren en mijn eigen tempo heb gevolgd. Eigenlijk vrij snel daarna is de pijn weggegaan.
Uit je tenen
Voor wie wil… een experiment: ga de komende periode eens kijken wat je lichaam zegt. Sta je voor een besluit en voel je dat het uit je tenen moet komen, dan is dat jouw eerste teken. Zo kan het zijn, dat dit besluit niet het juiste is om te nemen. Maar een andere is dat er weerstand onder kan zitten. In de vorm van angst. Verdriet. Boosheid. Waardoor jij denkt – met de nadruk op denkt – dat het besluit niet het juiste is en als je dieper door gaat voelen wel degelijk blijkt te kloppen.
Doe het speels, begin met kleine simpele dingen en wees zacht voor jezelf als het niet direct lukt. Net als bij de sportschool, draait het om trainen, om meters maken en dan iedere keer gaat het steeds beter.
Kun je hulp gebruiken? Dan help ik je graag op weg.
De afbeelding van de kaart is van het Secret of the Rose-deck. Een dikke vette aanrader. 🙂 Ik sleep het deck overal mee naartoe.
In deze blog schrijf ik over mijn eigen persoonlijke weg en die is voor iedereen anders.
In ernstige gevallen is het altijd verstandig een dokter te raadplegen.
